Başlığı hak etmeyen başlık

Bazen en doğru seçim herkesten kaçmaktır diye düşünürsün. Aslında en kolay kaçış... Üstüne gelir herşey.  Eskiden sevdiğin, güldüğün hicbirsey tat vermemeye başlar. Bunalırsın 40 dklık bi ders 120 dk olur senin için. Küçücük, boğucu bi fanusun içinde hissedersin kendini. En sevdiğin koşarak gittiğin küçük, şirin evin, yaşadıkların yüzünden cehenneme döner. Umursamazsın, durmak istemezsin ama çıkamazsın da gücün yoktur. En sevdiğin, en çok tanıdığın insanlar en zoru olur senin için. Seni tanıyorlar çünkü. Mutsuz olduğunu ilk onlar anlar. Ne diyeceksin sorduklarında? Hangisini anlatacaksın? Anlatmayı başarabilsen ağlayacaksın. Sen utanırsın birileri karşısında ağlamaktan. Sen yaşamayı da severdin. Uyanmak mutluluktu senin için yeni bir güne başlayacaksın çünkü. Belki yeni insanlar tanıyacaktın. Neden kaçıyorsun hepsinden? Neden uyanmak istemiyorsun artık? Bir kitabı bırak arka arkaya 3 cümle bile okuyamıyorsun artık.  Neden? Bak yine kendini suçluyorsun. Peki tüm bunlar senin suçun mu? Ertesi güne uyanmak istememek senin suçun mu?